Knallend Valencia

De weg naar het Noorden
werd snel onderbroken
door voorspellingen van kouder en
regenachtig weer waar niemand in een busje
gelukkig van wordt.

We trokken dus naar het altijd zonnige Valencia...
Derde keer, goede keer:
daar waar Valencia ons de eerste twee keer koud liet
stal ze ditmaal ons
hart.

Toevallig zijn het hier net de "Fallas";
grootse, knallende feesten.
We wisselen wat af tussen de bruisende stad
en het rustige natuurpark van Albufera.

Allegaartje

We vierden de verjaardag van Felix
met een laatste prachtige wandeling
waarbij Felix
vriendjes maakte,
zijn meest serieuze blik boven haalde voor de eerste-kaars-blaas-foto,
zijn eerste taartje at
en de daarop volgende sugar-rush ervaarde.

De volgende dag vertrokken we richting Malaga
waar we bezoek kregen
en voor het eerst met 4 in het busje sliepen
met zicht op zee en palmbomen.

Binnen een paar uur vertrekken
fris, gewassen en met lekker geurende kleren
uit Granada
richting Noorden.
Langzaam maar zeker
het einde van deze reis tegemoet.

Felix El Feliz

1 jaar,
365 dagen
geleden
besliste er eentje dat het tijd was om de wereld
te gaan aanschouwen
met zijn grote donkere kijkers.

Nooit werd er in één jaar

zo weinig geslapen
en toch zo veel gelachen.

Vandaag mag jij er een kaarsje op blazen, lieve Felix.
Wij zullen er een glas op drinken;
op jou,
op ons
en op jullie, lieve familie en vrienden
die er steeds waren op de cruciale momenten
om ons even
op adem te laten komen.

Schol!

Cabo de gata

We hadden grootse Andalusische plannen;
tot Cadiz en terug.
Maar toen kwamen we Cabo de Gata tegen.
Een prachtig natuurpark
in het tipje van Zuid-oost Spanje.
Woeste, droge natuur,
kleine verlaten vissersdorpjes,
zon,
zee,
warmte
en wind.
En wij geraken hier precies niet weg...